Na het ontbijt hebben we weer een wandeling gepland. Eigenlijk gaan we iets te laat weg, want met deze hitte is het eigenlijk geen doen. Maar we gaan het bos weer in dus dat is het wat koeler. We gaan nu naar een ander stuk dan de vorige keer.
Voor deze route lopen we een klein stukje langs de relatief drukke provinciale weg, om daar een zandpad omhoog te nemen. Dit is er een stevige klim. Als we daadwerkelijk in het bos zijn, komen we al snel bij een schitterend uitzicht uit. Die staat niet op de kaart maar we zijn blij dat we het tegen komen.
Na dit uitzichtpunt vervolgen we onze ronde om de top van Mont Robert. Het is niet een hele hoge berg, precies 700 m, maar de klimmetjes zijn toch wel pittig hier in de regio. Als we de ronde hebben afgemaakt staan we even te twijfelen hoe we weer terug naar het chateau zullen gaan. Maar als Frank de geocache-app opent ziet hij dat er op het uitzichtpunt een cache ligt. Dus gaan we nog even naar dat punt, zo ver is het ook weer niet.
Ter plekke wijst de gps richting de vallei, dus gaat Frank een stukje die kant op zonder iets te vinden. Dat is raar, want hij wordt regelmatig (nou ja, in juli) gevonden. Tot Caroline oppert om ook even achter die ene rots te kijken. En ja, inderdaad. Ze had gelijk. Dat was wel 30 meter vanaf het opgegeven coördinaat, maar we hebben hem!
Nu gaan we wel terug naar het chateau, want helaas is er nergens in de buurt horeca om even een ijsje of een koud drankje te nemen.
Na het wandelen nog even naar het zwembad nu het nog kan. Even is relatief… Frank heeft bijna twee uur in het bad gelegen. Laurens, Iteke en Ad zijn ook nog in het water geweest. Het balletje om over te gooien is goed gebruikt vandaag.
Hopelijk krijgen we morgen nieuws over de auto want ondanks dat we het hier erg naar ons zin hebben en veel te veel in de watten worden gelegd, willen we toch nog iets anders doen. En anders is het zoals het is. Het is niet heel vervelend om hier te zijn.