Vandaag werd om half tien onze huurauto afgeleverd bij het hotel. Na het gebruikelijke papierwerk gingen we naar de parkeergarage waar een Fiat 500C op ons stand te wachten.
Een Fiat 500C is niet een echte cabriolet, maar het dak kan wel open. Op een eiland als dit een leuk pluspunt. Ander praktisch pluspunt is dat deze auto iets luxer is een daardoor ook Android Auto heeft. Dat scheelt het gedoe met een zuignap op de voorruit.
Toen we wegreden was het echt cabrioweer, dus kon het dak open. Onze eerste stop was de vuurtoren van Ponta do Pargo, op de meest westelijke punt van het eiland. Een kleine vuurtoren, want de rots is zo’n 300 m boven zeeniveau. Mooie uitzichten en gelijk onze eerste cache van deze vakantie gedaan.
Ons volgende doel is Porto Moniz, volgens de gids en de foto’s een prachtig stuk aan de noordkant van het eiland. Het is inmiddels flink bewolkt en best fris met veel wind. Dus het dak van de auto maar dicht gedaan. Wat dan wel weer een mooie wilde zee laat zien.
Porto Moniz staat bekend om zijn piscinas. Wat dat precies inhoudt hadden we ons niet heel erg in verdiept, want dan hadden vast en zeker zwemspullen, inclusief duikbril en action cam, meegenomen.
De piscinas blijken een natuurzwembad te zijn. Dat hadden we nergens gelezen. Maar ook zonder zelf te zwemmen is het een bijzondere omgeving om te zijn.
Caroline herkende het niet van de foto’s maar toen we na een eenvoudige lunch terug naar de auto wilden lopen bleek dat we nog een stuk gemist hadden en liepen naar de openbare piscinas. Prachtig en surrealistisch om te zien.
Via Ribeira de Janeia waar we even gestopt zijn om naar een kerkje te kijken reden weer door naar Seixal. Hier is een mooi uitzicht op de piscinas maar deze zijn een stuk kleiner en daardoor minder indrukwekkend. Jammer dat het nog zo vroeg was, er was een restaurantje waar je vlees op een spies kon uitzoeken en dat werd vervolgens gegrild op de bbq.
We rijden door richting São Vicente. Als we vlakbij het dorp zijn, zien we woeste golven over de weg slaan. We parkeren de auto om op een iets gunstiger plek van dit natuurgeweld te genieten. Vanaf daar rijden we terug naar het hotel.
Ondanks dat het bloeiseizoen over het hoogtepunt heen is, zien we prachtige bloemen zelfs aan de bomen. Stel je voor als je hier in het voorjaar bent.
Opfrissen en eten bij de haven waar het weer heerlijk was zonder bewolking. We gaan eten bij een restaurant waar gisteren een lange rij stond, terwijl er bij andere restaurants nog plek zat was. Dit moet dus wel bijzonder lekker zijn. Het was een Italiaans restaurant en het eten is zeker lekker, maar omdat er veel mensen in de rij staan voor een plekje krijg je in snel tempo alles geserveerd en voor we het wisten stonden we weer “buiten”. Ze hebben daar ook lekker schepijs dus op ons gemak terug geslenterd met een ijsje.
Bij de receptie vragen we of het de moeite waard is om naar de omgeving te gaan waar de begin augustus de bosbrand was. Daar zijn natuurlijk ook de bezienswaardigheden die je gezien moet hebben. Maar hier raden ze het af, er is niets meer te zien en diverse paden zijn afgesloten dus adviseerde hij om over ongeveer 10 jaar terug te komen dan lijkt het weer wat. We reden vanmiddag in een gebied waar in 2018 brand was geweest en nog steeds zag je dat de natuur nog niet helemaal was zoals het zijn moest.
Nog even op balkon van het uitzicht genoten, overlegd wat we morgen gaan doen en dan is er alweer een dag voorbij.